Vanmogen vroeg de kamer verlaten en naar Andenes gereden. Geheel in tegenstelling tot de verwachting lag Andenes in een ruime vlakte en niet op het puntje van een rots. Er was zelfs een vliegveld.

Om 8 uur bij de Walvissafari aangekomen bleek de wachtkamer al vol te zitten met gelaten kijkende toeristen. Een aantal was bezig om het geld van de vorige dag terug te vragen. In het dorp waar ik had overnacht hadden diverse mensen mij al vertelt dat ivm de harde wind, de boten al 2 weken niet hadden gevaren. Toch werd er erg veel moeite gedaan om mij zo snel mogelijk een kaartje voor de bootsafari te laten kopen. Op mijn vraag of er die dag zou worden gevaren, werd eerst niet ingegaan. Na aandringen kreeg ik te horen dat de kapitein nog niets had besloten. Maar ik moest vooral een kaartje kopen, en er was ook een mooie museumrondleiding. Als de boottocht onverhoopt niet door zou gaan kreeg ik dat deel van het geld terug. Hoeveel het museum dan was, werd mij niet verteld. Ik ben er maar niet op ingegaan.

Vervolgens ben ik de Lofoten van het bovenste puntje naar het onderste puntje doorgereden. Het zijn schitterende eilanden met kleine vissersdorpjes met huisjes op palen in het water en kleine haventjes waar krabben en stokvis aan rekken te drogen hangen. Zeer de moeite van het bekijken waard. Tenslotte kom je dan aan bij Moskenes. Een haven waarvandaan je met een veerboot naar Bodo op het vasteland kan. Het duurde 2 1/2 uur voordat de boot er was en toen nog 4 uur voor de overtocht. Gelukkig waren er ook hier weer andere motorrijders. Op de kade een zeer leuk gesprek gehad met 2 Polen (Suzuki), en op de boot met een Nederlands stel (Triumph). Bij aankomst was het al bijna middernacht dus op de dichtstbijzijnde camping gaan staan en de blog een dagje uitgesteld.