Het is nog steeds onvoorstelbaar warm. Ik heb dan ook niet goed geslapen. De hotelkamer was veel te warm. Het Franse weerbericht geeft zelfs een weeralarm af. Er worden temperaturen boven de 40 graden verwacht. En inderdaad is het bij de eerste klim naar de Col de la Cayolle al ruim boven de 30 graden. Dit is een smalle weg met een diep ravijn erlangs. De afdaling aan de andere kant is al net zo. Wat een prachtige vergezichten. Om naar het begin van de volgende pas te komen moet ik over de Col de Champs. Hij staat gek genoeg niet op mijn lijstje, maar is met 2087 meter wel hoger dan sommige passen die er wel op staan.

Col de la Cayolle.

Ook de Col d’Allos heeft een smalle weg met diepe dalen. Hier en daar mist een stukje van de muurtjes langs de afgrond.

Col d’Allos.

Ontbrekend stuk muur langs de Col d’Allos.

Nu ben ik weer terug bij Barcelonette waar ik vannacht heb geslapen. Vanuit hier ga ik Italië weer in over de Colle Dell’ Agnello. Ik rijd over de D954 maar wordt door de navigatie rechts omhoog gestuurd. Het blijkt de Col de Pontis te zijn. Een niet zo hoge pas, maar wel stijl en smal. De afstand is korter maar het kost wel veel tijd. Onderweg kom ik langs Chateau Queyras. Er is weer een grens in de buurt, en waarschijnlijk werd er hier vroeger veel gevochten.

Chateau Queyras.

Op weg naar de Colle dell’Agnello.

Colle dell’Agnello.

en de hoogte van de Colle dell’Agnello.

Op de pas kom ik weer in Italië. Ik heb nu alle passen tussen Italië en Frankrijk gehad. Dus ga ik over de autostrade op weg naar de Simplonpas. Dus eigenlijk naar het begin van mijn route voor deze week. De autostrade is een marteling. Het is inmiddels 41,5 graden en ik moet elke halfuur stoppen om te drinken. De weg is afgesloten wegens een ernstig ongeluk, dus we worden kilometers omgeleid. In de buurt van het Lago Maggiore houd ik het voor gezien. Gelukkig snel een hotel met airco gevonden in Arona.

Hoogteverloop dag 5.