Vanmorgen de bekende Galibier gereden. De eerste pas op een dag is altijd het mooiste. Het is dan nog stil en niet zo warm. En de kleuren zijn nog niet zo fel door de zon. Onderweg wordt ik ingehaald door een 15-tal Porsches. Ze doen erg hun best elkaar in te halen en ze hebben weinig oog voor de veiligheid van motorrijders. Niet echt plezierig, om de weg met zulke idioten te moeten delen. Ik ben maar even aan de kant gaan staan tot ze er voorbij waren. Bovenop de top staan ze elkaar brallerig op de schouders te slaan.
Er liggen nog dikke sneeuwlagen op de top.
Col du Galibier.
Gelukkig rijden de Porsches eerder naar beneden dan ik.
Na de Galibier volgt algauw weer de Lautaret. Daarvandaan ben ik teruggereden naar Briancon. Dezelfde weg als gisteren. De tweede pas is de Col d’Izoard.
Col d’Izoard.
Direct gevolgd door de Col de Vars.
Col de Vars.
Beneden kom je op de D900. Een doorgaande weg tussen Frankrijk en Italië over de Colle della Maddalena. Wel een bekende pas maar niet hoog genoeg voor mijn lijstje. Ik ben op weg naar de Col de la Lombarde. Vlak voor Vinadio naar rechts. Een hele smalle weg die direct begint met 12 haarspeldbochten vlak achter elkaar. twee tegemoetkomende auto’s kunnen elkaar alleen op de breedste stukken passeren. Halverwege de klim sta ik stil. Een stuk of 5 auto’s rijden langzamer dan stapvoets omhoog. Eerst verdenk ik de Camper die vooraan rijdt. Maar daarvoor loopt ook nog een enorme kudde koeien. Ze worden door een man in een landrover en een paar honden tergend langzaam naar boven gedreven. We gaan zo langzaam dat ik bijna omval. Ik ga aan de kant zitten om te lunchen en neem zeker 3 kwartier de tijd. Bovengekomen is de stoet net bij de weilanden aangekomen. Ik moet nog heel even geduld hebben en dan verspreiden de koeien zich en kan ik doorrijden.
De koeien zijn eindelijk bij de weide.
Even verderop ben ik al op het hoogste punt.
Col de la Lombarde.
De volgende pas is de Col de la Bonette. Dat is de oorspronkelijke pas van 2715 meter. Inmiddels is de weg verder omhoog gelegd en aan het eind heel steil omhoog om een bergtopje heen aangelegd. De Cime de la Bonette. De chauvinistische Fransen claimen daarmee de hoogste “route” van Europa. Ik bereik hiermee ook het hoogste punt van mijn route. De GPS geeft 2803 meter aan, de pas is 2802 meter. De GPS zit ongeveer op 1 meter hoog op de motor. Klopt precies dus.
Het hoogste punt van de route.
Cime de la Bonette.
Uitzicht vanaf de Cime de la Bonette.
In de afdaling zou je ook langs de Col de Restefond moeten komen op 2680 meter. Van de Col de Restefond heb ik helaas geen foto. Want je bent er voorbij zonder dat het opvalt. Er staat geen zichtbaar merkteken. Volgens Google staat er een paal met een bordje, maar die heb ik zeker gemist.
In Barcelonette vind ik een warm zolderkamertje als onderdak. Om de warmte te ontvluchten loop ik voor het eten nog even door het dorpje. In een openstaande garagebox ontdek ik een prachtige BMW R60/2. De eigenaar is er erg trots op en ik sta zeker een uur met hem te praten.
Hoogteverloop dag 4.